Vertrouwen. Als ik er iets meer van had gehad, had elk jaar van deze eeuw ook iets fraais van mijn hand gebracht. Maar bij elk van mijn vele verhuizingen was het eerste dat ik ophing toch altijd weer die denkbeeldige plank vol plannen. Een alsmaar uitdijende berg met ideeën voor verhalen, scenario’s voor strips en films, concepten voor muzikale en fotografische projecten… Allen in staat een onbeschrijflijk enthousiasme in me aan te wakkeren, allen desondanks onafgemaakt.
Ook dit jaar nam ik me weer voor zoveel mogelijk van die plankprojecten hun tastbare vorm te geven. Inmiddels zie ik daar twee methodes voor: schrijven… en afschrijven. De eerste biedt na al die tijd alsnog een pleister op de onstane wond om te helen, de tweede trekt de pleister er na een paar seconden meteen weer af. Het vuur voor een goed idee blijft altijd branden.
Alle reden om nu een nieuw hoekje op deze website in te richten: Onvoltooid verleden tijd. Voor al die projecten waar al een deel van in de steigers staat, maar die ik toch nooit alleen af zal kunnen bouwen. Vandaag het eerste deel: Naar het einde van het heelal!
Naar het einde van het heelal! begon als strip met mijn broer David voor het ruimtenummer van stripblad De Lijn. Niet lang na die publicatie werd David animator – en zo ontstond het plan om de strip tot animatie te maken. De expeditie van astronaut Willem Fluks naar het einde van het universum leende zich tenslotte voor wel meer dan acht plaatjes. Bovendien gaf het mij als schrijver ook de mogelijkheid om eens een verhaal neer te zetten waarin ik humor kon combineren met een serieuzere, dramatische onderlaag.
Bij onze brainstorms fantaseerden David en ik al over de perfecte stem voor de hoofdrol: Aart Staartjes voor de Nederlandse versie, Rutger Hauer voor de Engelse… Voor de ideecheck bij het Filmfonds (waarmee ingeschat kon worden of een aanvraag kansrijk zou zijn) schreef ik een uitgebreide synopsis van de film – waar ik zo enthousiast van werd dat ik meteen ook aan het script begon. En een half jaar later kwam de reactie van het Filmfonds binnen… Positief!
Maar daarna werd het alsnog heel erg stil… David had het ondertussen druk gekregen met animatie-opdrachten – ikzelf had mijn fulltime baan gevonden als redacteur van de Donald Duck pockets. De aanvraag bij het Filmfonds werd nooit ingediend – en het script dat ik schreef werd nooit gelezen. Toch heb ik het in de afgelopen jaren nooit los kunnen laten…
En misschien is dat ook wel wat mij en astronaut Willem Fluks bindt… Dat we ondanks alle tegenslagen, ondanks ons gebrek aan vertrouwen toch altijd de hoop blijven houden dat we uiteindelijk ons doel weten te bereiken. Puur en alleen omdat we vermoeden dat dan zal blijken dat het alle moeite toch meer dan waard is geweest… Elke keer weer.
Naar-het-einde-van-het-heelal
Reageren