De zon schijnt fel, als ik na een dag werken op het station op de sprinter naar Schiphol wacht. Ik ben wel toe aan een gezellige avond, en vrienden hebben me uitgenodigd voor een filmquiz. Zal ik mijn vriendin laten weten dat ik daarheen ga? Ik zie dat mijn oom me heeft gebeld, mijn oom met wie ik eigenlijk nooit bel…
In gesprek
Een week of twee, drie geleden. Vroeg in de ochtend, de sprinter naar mijn werk. Met de deadline in zicht mijn laptop maar vast opengeklapt. Bij Naarden-Bussum stapt een man de volle trein in. Hij neemt plaats naast me. Net voor Weesp kijkt hij opzij, ziet flitsen van strips vol eenden over mijn scherm rollen…
Een licht in donkere dagen
Lijdzaam doorloop ik het jaarlijkse ritueel, slenterend door de steeds stiller wordende Amsterdamse binnenstad. De uitgespannen verlichting straalt me van bovenaf hoopvol tegemoet, maar mijn gevoel van melancholie weet ze niet te verjagen. Elk jaar word ik hier opnieuw geboren…
Weg van de zijlijn
Een beetje een paradox is het wel. Net nu ik meer van mezelf wil laten zien, neem ik na 10 jaar afscheid van de voornaamste manier die ik heb om mijn vrienden te bereiken. Afgelopen donderdag heb ik mijn Facebook-profiel omgezet naar een Facebook-pagina – en mijn profiel daarna verwijderd…
Deuren open
Twee weken geleden werd ik 36. Misschien is het een open deur, maar: zo oud voel ik me niet. Ergens ben ik gestopt met ouder worden. Natuurlijk, als ik in de spiegel kijk zie ik het wel – en ik ken mezelf ook zeker beter dan tien jaar geleden. Maar ik heb al heel lang geen bewuste stappen meer gezet…